คู่มือการดูแลกุ้งแถบปะการังที่จำเป็น

บทนำ

สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังเป็นสิ่งที่พบเห็นได้ทั่วไปในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำน้ำเค็มในปัจจุบันโดยเฉพาะถังแนวปะการังที่เต็มไปด้วยปะการัง

กุ้งมักถูกมองข้ามเมื่อเติมสัตว์ในถังเพราะมีปลาสีสดใสมากมายให้เลือก แต่บางครั้งกุ้งก็สามารถดึงดูดใจได้เช่นกัน

กุ้งแถบปะการังเป็นตัวอย่างหนึ่งของสิ่งนี้ มีลวดลายที่โดดเด่นด้วยสีสันที่โดดเด่นและเต็มไปด้วยบุคลิก

สิ่งที่ดีกว่าคือพวกเขาดูแลง่าย คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขามากนักเพราะพวกเขาดูแลตัวเองเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นจึงเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับผู้เริ่มต้น

เราจะอธิบายวิธีดูแลกุ้งแถบปะการังโดยพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับความชอบและความต้องการทั้งหมด

ดูบทความที่เกี่ยวข้อง: กุ้งฮาร์ลควิน

ภาพรวม

กุ้งแถบปะการังเป็นกุ้งน้ำเค็มที่ได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่นักเลี้ยงสัตว์น้ำเนื่องจากมีสีสันและลวดลายที่โดดเด่น
ในร้านค้าคุณอาจเห็นมันติดป้ายว่า Banded Cleaner Shrimp หรือแม้แต่ชื่อวิทยาศาสตร์ Stenopus hispidus.

พวกมันเป็นสมาชิกของวงศ์ Stenopodidae ดังนั้นในทางเทคนิคแล้วสปีชีส์นี้ไม่ได้เป็นกุ้ง แต่เป็นเพียงหัววัดที่มีลักษณะคล้ายกุ้ง
พวกมันคล้ายกับกุ้งทั้งในรูปลักษณ์และพฤติกรรมจนคุณไม่น่าจะสังเกตเห็นความแตกต่างได้

กุ้งแถบปะการังเพลิดเพลินกับน้ำอุ่นในสภาพแวดล้อมเขตร้อนและเขตอบอุ่นบางส่วน สามารถพบได้ในอินโด - แปซิฟิกเช่นเดียวกับแอตแลนติกตะวันตกจากแคนาดาไปจนถึงบราซิล

กุ้งน้ำเค็มไม่มีขายในร้านขายสัตว์เลี้ยงทุกแห่งและที่ไหนคุณอาจไม่พบสายพันธุ์ที่คุณต้องการ ค้นหาหุ้นที่เชื่อถือได้ทางออนไลน์ใกล้ตัวคุณ
ราคาอาจแตกต่างกันอย่างมากขึ้นอยู่กับหุ้นที่คุณพบ พวกเขาอาจมีราคา $ 10 - $ 30 ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอายุ / ขนาดของกุ้งและคุณภาพของสีเป็นหลัก
เมื่อซื้อและเพิ่มลงในตู้ปลาของคุณแล้วกุ้งเหล่านี้จะมีชีวิตอยู่ได้ 2-3 ปีหากได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม

ดูการอ่านที่เกี่ยวข้อง: การดูแลกุ้งไม้ไผ่ - คู่มือฉบับสมบูรณ์

พฤติกรรมทั่วไป

อารมณ์ของกุ้งปะการังจะแตกต่างกันไปตามเพื่อนร่วมรถถัง หากเลี้ยงด้วยปลาเพียงอย่างเดียวก็ควรอยู่เคียงข้างกันอย่างสงบเว้นแต่ปลาจะชอบกินกุ้งเป็นส่วนหนึ่งของอาหาร

การเลี้ยงกุ้งหรือกุ้งอื่น ๆ อาจทำให้พวกเขาก้าวร้าวได้

พวกมันเป็นดินแดนดังนั้นหากกุ้งเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวการต่อสู้อาจตามมา ซึ่งอาจส่งผลให้สูญเสียแขนขาไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ค่อยเป็นอันตรายถึงชีวิต
กุ้งอื่น ๆ เช่นหอยทากเป็นปัญหาเพราะอาจเป็นส่วนหนึ่งของอาหารของกุ้งปะการัง

ในป่าปลาชนิดนี้ทำหน้าที่ทำความสะอาดปลา พวกเขาคัดแยกปรสิตซึ่งเป็นอาหารและกำจัดเชื้อโรคให้กับปลา

ส่วนใหญ่จะออกหากินเวลากลางคืน พวกเขาออกมาหาอาหารในเวลากลางคืน เมื่อใช้งานคุณจะพบได้บนพื้นผิวต่างๆรอบถัง

กลางวันพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ พวกเขากลับไปที่ถ้ำเดิมทุกวันหลังจากอ้างว่าเป็นดินแดนของตน

แม้ว่าพวกมันจะไม่ใช่กุ้ง แต่กุ้งแถบปะการังลอกคราบได้เหมือนกับกุ้งทุกชนิด

กุ้ง มีโครงกระดูกภายนอกที่ไม่เติบโตไปพร้อมกับส่วนที่เหลือ บางครั้งพวกเขาต้องปลดโครงกระดูกภายนอกเก่าออกเพื่อให้โครงกระดูกที่ใหญ่ขึ้นสามารถพัฒนา กระบวนการนี้เรียกว่า ลอกคราบ.

พวกเขาควรปลูกแขนขาที่สูญเสียไปจากการต่อสู้ระหว่างการลอกคราบด้วย

ระวังโครงกระดูกที่ถูกทิ้งบนวัสดุพิมพ์อย่าถูกหลอกให้คิดว่ามันเป็นกุ้งที่ตายแล้ว!

ลักษณะ

สภาพแวดล้อมทางทะเลมีสัตว์น้ำที่สวยงามที่สุดบางชนิดซึ่งเป็นสาเหตุที่หลาย ๆ คนถูกดึงดูดให้ไปอยู่ในน้ำเค็ม

กุ้งปะการังแถบมักจะถูกเลือกตามลักษณะที่โดดเด่น มีการผสมผสานระหว่างสีสันสดใสการออกแบบที่น่าสนใจและรูปแบบที่โดดเด่น

ลำตัวและก้ามปูมีแถบสีขาวและสีแดงปกคลุมในขณะที่ขาและหนวดเป็นสีขาวทึบ

มีสายพันธุ์ที่คล้ายกันสองสามชนิดที่มีการออกแบบที่แตกต่างกัน Stenopus scutellatus เป็นสีทอง Stenopus tenuirostris มีแถบสีน้ำเงินหรือสีม่วงและ Stenopus zanzibaricus มีแถบสีเหลือง

ลำตัวยาวและแคบยาวประมาณ 2-4 นิ้ว รยางค์ติดอยู่ใต้กระดอง ในฐานะ Decapod มีสิบส่วนต่อท้าย

ส่วนต่อท้ายคู่แรกมีขนาดใหญ่ที่สุดและมีปากนกแก้วที่ใหญ่ที่สุด นี่คือรูปแบบที่มีลักษณะเฉพาะ
ส่วนต่ออื่น ๆ มีขนาดเล็กกว่ามากแม้ว่าอีกสองคู่จะมีกรงเล็บซึ่งมีขนาดเล็กกว่า ก้ามเหล่านี้มีประโยชน์ในการเลือกปรสิตจากปลา

นอกจากนี้ยังมีหนวดยาวติดอยู่กับลำตัว สิ่งเหล่านี้ใช้เพื่อรวบรวมข้อมูลสัมผัสและสารเคมีเกี่ยวกับสภาพแวดล้อม กล่าวอีกนัยหนึ่งพวกเขาใช้สำหรับประสาทสัมผัสทั้งสาม: สัมผัสกลิ่นและรส

บางครั้งหนวดเหล่านี้โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ปลาที่อาจต้องทำความสะอาด

มีสองวิธีในการแยกเพศชายและหญิงออกจากกัน วิธีที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดคือความแตกต่างของขนาด เพศผู้มีขนาดเล็กกว่าตัวเมียมาก
ขนาดอาจเป็นเรื่องส่วนตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณมีเพียงคนเดียวที่ไม่มีอะไรจะเปรียบเทียบได้

วิธีที่น่าเชื่อถือกว่าคือดูที่ด้านล่างของร่างกายของพวกเขา ที่นี่คุณจะเห็นรังไข่ของผู้หญิงซึ่งปรากฏเป็นแถบสีน้ำเงิน / เขียว สีจะเด่นชัดขึ้นมากหลังจากลอกคราบ

ที่อยู่อาศัยและสภาพรถถัง

ประชากรตามธรรมชาติของกุ้งแถบปะการังคือค่อนข้างแพร่หลาย พบได้ในอินโด - แปซิฟิกของมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตก ซึ่งหมายความว่าสามารถพบได้ทั้งในออสเตรเลียและบราซิลซึ่งอยู่ห่างกันครึ่งโลก

ตามชื่อที่แนะนำกุ้งเหล่านี้อาศัยอยู่ท่ามกลางปะการังบนแนวปะการังใต้เขตน้ำขึ้นน้ำลงที่ระดับความลึกสูงสุด 690 ฟุต

แนวปะการังเป็นพื้นที่หลบซ่อนสำหรับกุ้งแถบปะการังเนื่องจากปะการังถูกรวมเข้าด้วยกันทำให้เกิดรอยแยกและถ้ำมากมาย

แต่ละคนพบพื้นที่ที่เงียบสงบของตัวเองและอาศัยอยู่ห่างจากสายพันธุ์อื่นที่คล้ายคลึงกัน โดยปกติอาณาเขตจะมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 3-6 ฟุต

น้ำจะอุ่นในพื้นที่เขตร้อนเหล่านี้และมีฤทธิ์เป็นด่าง

วิธีที่จะทำให้สัตว์น้ำชนิดนี้มีสุขภาพดีเช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยงในน้ำทั่วไปคือการสร้างสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติของพวกมันในถังที่บ้าน

เงื่อนไขถัง

ถ้ำเป็นส่วนประกอบสำคัญของถังกุ้งปะการัง พวกเขาจะอ้างถ้ำเป็นดินแดนและกลับไปที่นั่นเป็นประจำแม้ว่าพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ทั่วถังก็ตาม

การสร้างรอยแตกและรอยแยกเป็นเรื่องง่ายโดยใช้ของประดับตกแต่งหินและเศษซาก คุณสามารถใช้ปะการังได้ แต่ก็มีความเสี่ยงซึ่งเราจะอธิบายในภายหลัง

ปิดก้นถังด้วยทรายหรือกรวดละเอียด

สัตว์ชนิดนี้มีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงของเคมีในน้ำเป็นพิเศษดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรักษาความสะอาดของตู้ปลา หากพารามิเตอร์ของน้ำเปลี่ยนแปลงกะทันหันผลลัพธ์อาจถึงแก่ชีวิตได้

ตั้งเครื่องทำความร้อนในช่วง 72-78 ° F เพื่อให้เข้ากับที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติเขตร้อน ค่า pH จะต้องได้รับการควบคุมเช่นกันโดยให้อยู่ระหว่าง 8 ถึง 8.4

ในฐานะที่เป็นสัตว์น้ำเค็มคุณจะต้องรักษาความเค็มไว้ที่ 1.020-1.025 เช่นกัน

คุณไม่จำเป็นต้องมีอุปกรณ์พิเศษใด ๆ เช่นปั๊มน้ำหรือปั๊มลมเพียงแค่ระบบกรองที่ดีและเครื่องทำความร้อน

ควรมีแสงสว่างตามมาตรฐานของตู้ปลา แต่อาจแตกต่างกันไปตามความต้องการของผู้อยู่อาศัยคนอื่น

พวกเขาต้องการพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำขนาดใด?

ขนาดถังขั้นต่ำสำหรับกุ้งปะการังคือ 20 แกลลอน

พวกนี้เป็นกุ้งขนาดเล็กดังนั้นพวกมันจึงไม่ใช้พื้นที่มากนัก แต่พวกมันยังมีอาณาเขตและต้องการพื้นที่ของตัวเองเพื่อให้ปราศจากความเครียด

พวกเขาชอบที่จะมีรถถังขนาดใหญ่ในการสำรวจเพื่อค้นหาอาหารในตอนกลางคืน

ยิ่งคุณสามารถจัดหาถังได้มากเท่าไหร่กุ้งก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น

สามารถเก็บได้กี่แกลลอน

ที่ดีที่สุดคือเก็บไว้เพียงคนเดียว หากอยู่ร่วมกันพวกเขาจะเริ่มต่อสู้กันในดินแดน

คู่ผสมพันธุ์สามารถเก็บไว้ในตู้ปลาขนาด 30 แกลลอนได้ แต่ตัวผู้หลายตัวจะต้องใช้ถังขนาดใหญ่มากเพื่อที่พวกเขาจะไม่ค่อยเจอกันและเข้าไปในดินแดนของกันและกัน

เพื่อนร่วมรถถัง

สิ่งสำคัญคือต้องเลือกเพื่อนร่วมรถถังที่เหมาะสม คุณไม่ต้องการให้มันหรือกุ้งแถบปะการังของคุณถูกกิน

ปลาสามารถสร้างเพื่อนร่วมถังที่ดีได้ ปลาชนิดนี้มีแนวโน้มที่จะเพิกเฉยต่อพวกมันดังนั้นปลาชนิดเดียวที่ควรหลีกเลี่ยงคือปลานักล่าที่อาจกินกุ้ง
ซึ่งรวมถึงปลาไหล Lionfish Groupers Snappers และ Triggers

เลือกปลาที่มีขนาดเล็กและสงบเช่นปลาการ์ตูน, กรีนโครมิส, ดัมเซลฟิช, Tangs, Watchman Gobys, Butterflyfish และ Royal Grammas

ควรหลีกเลี่ยงสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังส่วนใหญ่โดยเฉพาะสัตว์ที่เคลื่อนไหวช้า กุ้งแถบปะการังที่จับได้จะถูกกินดังนั้นหอยทากจึงไม่มีโอกาส

การให้พวกมันอยู่กับปะการังอาจมีความเสี่ยง เป็นที่รู้กันว่าขโมยอาหารจากดอกไม้ทะเลและปะการังซึ่งอาจทำให้พวกมันดิ้นรน บางคนถึงกับรายงานว่าพวกมันทำลายดอกไม้ทะเล

คุณสามารถเลี้ยงกุ้งปะการังรวมกันได้หรือไม่

เมื่ออยู่ด้วยกันมักแสดงความก้าวร้าวโดยเฉพาะระหว่างเพศชาย พวกเขาสามารถมีอาณาเขตค่อนข้างมากซึ่งนำไปสู่การต่อสู้และสูญเสียแขนขา

ทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุดคือเก็บกุ้งแถบปะการังไว้คนเดียว พวกเขามีชีวิตที่ดีอย่างอิสระ คุณสามารถเก็บชายหญิงหนึ่งคู่ไว้ได้หากคุณต้องการผสมพันธุ์ แต่นั่นเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่

สิ่งมีชีวิตชนิดนี้มีความสามารถในการระบุชนิดของมันเองซึ่งไม่พบบ่อยในสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่คล้ายคลึงกัน ไม่ทราบว่าพวกเขาทำเช่นนี้ได้อย่างไร แต่มีทฤษฎีหนึ่งผ่านสัญญาณทางเคมี

อาหาร

เวลาให้อาหารเป็นเรื่องง่ายเนื่องจากกุ้งนี้เป็นสัตว์กินพืชทุกชนิดซึ่งหมายความว่าพวกมันสามารถกินได้ทั้งอาหารที่มีเนื้อสัตว์และพืช วิธีนี้ช่วยให้คุณมีตัวเลือกมากมายในการเลือกอาหาร

โดยธรรมชาติแล้วพวกมันมีพฤติกรรมเหมือนคนกินของเน่าดังนั้นพวกเขาส่วนใหญ่จะกินอาหารประเภทเนื้อสัตว์ สิ่งนี้อาจเป็นหนอนหรือกุ้งอื่น ๆ เช่นหอยทากและกุ้งตัวเล็ก (อย่าใส่ลงในถังของคุณ) พวกเขาจะกินสาหร่ายและเศษซากด้วยเช่นกัน

กุ้งแถบปะการังใช้เวลาส่วนใหญ่ในการทำหน้าที่ทำความสะอาดปลาดังนั้นปรสิตเชื้อราและเนื้อเยื่อที่เสียหายจึงเป็นอาหารที่มีสัดส่วนมากเช่นกัน

อาหารที่ดีที่สุดที่คุณสามารถให้ที่บ้านได้จะสดหรือแช่แข็ง สิ่งเหล่านี้มีปริมาณสารอาหารสูงสุด

อาหารแห้งเช่นเกล็ดและอาหารเม็ดก็เป็นที่ยอมรับเช่นกัน แต่กระบวนการผลิตจะกำจัดสารอาหารส่วนใหญ่ออกไป

หากคุณต้องการใช้อาหารแห้งตรวจสอบให้แน่ใจว่าอาหารเหล่านี้ไม่ใช่แหล่งอาหารเพียงแหล่งเดียว เสริมอาหารด้วยอาหารสด / แช่แข็งเสมอเพื่อให้ทุกสิ่งที่จำเป็นต่อสุขภาพแข็งแรง

เนื่องจากพวกมันออกหากินเวลากลางคืนพวกมันจะกินอาหารในเวลากลางคืนตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตามพวกเขามักจะเรียนรู้กิจวัตรการให้อาหารของคุณ

การแย่งชิงอาหารอาจเป็นปัญหาได้ กุ้งปะการังแถบเคลื่อนไหวช้ากว่าปลาที่อาจต้องการขโมยอาหารมาก

ระวังเวลาให้อาหารอย่างระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนได้รับอาหาร คุณอาจต้องใช้ไม้ให้อาหารเพื่อวางอาหารตรงหน้ากุ้งของคุณหากเพื่อนร่วมถังขโมยมากเกินไป

การดูแล

โดยทั่วไปกุ้งแถบปะการังจะดูแลง่าย

งานของคุณคือการรักษาสภาพแวดล้อมภายในรถถังของคุณ พวกเขาอาจไวต่อการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมซึ่งอาจถึงแก่ชีวิตได้หากปัญหาไม่ได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็ว

คุณควรใช้ชุดทดสอบน้ำทุกสัปดาห์เพื่อตรวจสอบพารามิเตอร์ของน้ำ จากนั้นคุณสามารถตอบกลับได้อย่างรวดเร็วหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ตรวจสอบว่าอุปกรณ์ทั้งหมดของคุณทำงานในเวลาเดียวกัน

สังเกตเวลาที่กุ้งลอกคราบ. พวกเขามักจะหลบหนีเพื่อลอกคราบเพราะกระบวนการนี้ทำให้พวกมันมีช่องโหว่จนกว่าโครงกระดูกภายนอกใหม่จะพัฒนาและแข็งตัว

พยายามอย่าเคลื่อนย้ายในขณะที่ลอกคราบเพราะอาจทำให้เกิดความเสียหายได้

เมื่อลอกคราบเสร็จแล้วให้ถอดโครงกระดูกเก่าออกจากถังเพื่อไม่ให้พังและเพิ่มระดับไนเตรตในน้ำ
บางครั้งกุ้งสูญเสียแขนขาจากการบาดเจ็บหรือการต่อสู้โดยทั่วไปสิ่งเหล่านี้ควรจะเติบโตกลับมาในระหว่างการลอกคราบครั้งต่อไป

หากคุณเคยเติมสารเคมีลงในน้ำให้ตรวจสอบว่าไม่มีทองแดง ทองแดงเป็นพิษต่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในน้ำแทบทุกชนิดและสามารถนำไปสู่การเสียชีวิตได้อย่างรวดเร็ว

โรคนี้พบได้ไม่บ่อยในกลุ่มกุ้งปะการัง พวกมันไม่ค่อยรับเชื้อโรคเหมือนปลา หากกุ้งของคุณดูไม่ดีอาจมีปัญหากับการตั้งค่าของคุณ

โภชนาการที่ไม่ดีอาจทำให้เจ็บป่วยได้เช่นกัน ไม่เพียง แต่นำไปสู่ความอดอยากเท่านั้น แต่ยังสามารถขัดขวางการพัฒนาของโครงกระดูกภายนอกเมื่อลอกคราบทำให้พวกมันอ่อนแอ

เราได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าสายพันธุ์นี้สามารถหาอาหารได้ง่ายดังนั้นโปรดสังเกตเวลาให้อาหาร

การผสมพันธุ์

การเพาะพันธุ์และการเลี้ยงกุ้งปะการังที่ประสบความสำเร็จนั้นยากอย่างไม่น่าเชื่อยากกว่าการเพาะพันธุ์ปลามากดังนั้นอย่าเพิ่งท้อแท้หากคุณลำบาก

การเลี้ยงกุ้งของคุณตั้งแต่แรกไม่ยากเกินไป หากมีสุขภาพดีควรผสมพันธุ์ด้วยตัวเอง ตู้ปลาที่สะอาดเป็นกุญแจสำคัญสภาพน้ำต้องได้รับการดูแลให้อยู่ในระดับที่ต้องการ

จำเป็นอย่างยิ่งที่คุณต้องมีเพศชายและเพศหญิงซึ่งสามารถระบุได้โดยมองหารังไข่สีเขียว / น้ำเงินที่ด้านล่าง

เมื่อพร้อมที่จะผสมพันธุ์ตัวผู้จะเริ่มติดพันตัวเมียด้วยการเต้นรำที่เป็นเอกลักษณ์ ตัวเมียมีแนวโน้มที่จะลอกคราบเมื่อไม่นานมานี้

ถุงเก็บอสุจิจะถูกถ่ายโอนไปยังตัวเมียเพื่อทำการปฏิสนธิไข่ของเธอ สิ่งเหล่านี้จะถูกลากไปที่ขาของเธอก่อนที่จะฟักเป็นเวลาประมาณ 16 วัน
เป็นเรื่องยากมากที่จะทำให้ตัวอ่อนมีชีวิตอยู่ในระหว่างขั้นตอนต่อไปในการพัฒนาของพวกมัน

ตัวอ่อนที่ฟักออกมาจะติดอยู่กับขาของแม่เป็นเวลาหกสัปดาห์ก่อนที่จะแยกตัวและลอยตัวเป็นแพลงก์ตอนบนผิวน้ำอีกสองสามสัปดาห์
มีปัญหาสองสามประการที่นักเลี้ยงสัตว์น้ำพบที่นี่

ประการหนึ่งคือมักจะกินลูกน้ำก่อนที่จะมีโอกาสเติบโตดังนั้นจึงควรแยกออกจากเพื่อนร่วมถังรวมทั้งพ่อแม่ของมันด้วย

ปัญหาอีกประการหนึ่งคือตัวอ่อนถูกดึงเข้าไปในระบบกรองเนื่องจากมีขนาดเล็กมาก ตัวกรองฟองน้ำอาจสามารถป้องกันจากทางเข้าของตัวกรองได้

หลังจากลอกคราบไม่กี่ตัวตัวอ่อนจะลงมาจากผิวน้ำและที่หลบภัย ในตอนนี้พวกเขาจะกินอาหารที่คล้ายกับพ่อแม่ของพวกเขาหลังจากกินอาหารที่มีขนาดเล็ก

กุ้งปะการังแถบเหมาะสำหรับพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของคุณหรือไม่?

หากคุณยังใหม่กับตู้ปลาน้ำเค็มและกำลังมองหากุ้งที่ดูแลง่ายสายพันธุ์นี้อาจเหมาะกับคุณ

แม้ว่าในทางเทคนิคจะไม่ใช่กุ้ง แต่ก็มีลักษณะและปฏิบัติในลักษณะเดียวกัน อันที่จริงพวกมันดูน่าดึงดูดกว่ากุ้งส่วนใหญ่เนื่องจากมีแถบสีแดงและสีขาวที่โดดเด่น นี่คือเหตุผลที่นักเลี้ยงสัตว์น้ำทุกระดับประสบการณ์

คุณอาจรู้สึกหงุดหงิดหากพยายามผสมพันธุ์ แต่พวกมันจะสะดวกอย่างเหลือเชื่อหากนี่ไม่ใช่เป้าหมาย สิ่งเดียวที่ต้องระวังคือการรุกรานต่อกุ้งตัวอื่น

กุ้งแถบปะการังจับคู่ปลาที่สงบสุขได้อย่างยอดเยี่ยมและจะเพิ่มความน่าสนใจให้กับการตั้งค่าของคุณอย่างแน่นอน

ทำไมคุณถึงชอบกุ้งปะการัง? แจ้งให้เราทราบในความคิดเห็นด้านล่าง ...